Günlerce gözüm camda beklediğim kar cumartesi yağdı nihayet. Yani, önceki günlerde de yağıyordu ama yarım saat attırıp duruyordu ve biriken tüm kar da bir - iki saat içinde eriyordu. Cumartesi yağan kar erimedi. Gün içinde sık sık yağdı. Beyaz bir sabaha uyandık o gün. Sık sık da yağdı. O günü sabahtan gece yarısına pencere başında geçirdim. Çocuklar da sabahtan gece yarısına sokaktaydı. Anne babaları da. Bizim sokakta tüm mahallelinin toplandığı ve tüm gün süren bir kar partisi yapıldı desem yeridir. Bir yerden sonra ben yoruldum onların sesinden ve kalabalığından ama onlar yorulmadılar :O). Biz de Atahan'la biraz çıktık yürüdük Kar havası aldık ve eve döndük. Pazar sabahtan öğlene kadar yağdı. Sonra tamamen durdu ve erimeye başladı zaten. Bugün kargoya gitmem gerekiyordu, yürüyerek de gidebileceğim bir mesafe arabayla da. Bizim kapının önü ve sokak hala buzlu olduğundan arabayı çıkaramıyoruz. Ayağım kayar da düşersem diye tek başıma çıkmaya da çekindim, Atahan'la gittik. Meğerse her yerde tüm karlar erimiş sadece bizim kapının önü buzluymuş. Yanımızdaki apartman sokağın girişini örtüyor diye görememişiz ama bizimkiyle kesişen sokakta kar tanesi bile kalmamış. Yani buzlu olan yer en fazla 20 - 30 metreymiş. Bizim sokağa giren arabaların yüzde yetmişi çıkamayıp geri dönünce, çıkabilenler de ancak yalpalayıp zorlanarak çıkınca ben her yeri böyle sanmıştım. Hala karlı günleri yaşayan bir biz kalmışız. Dişçiyi de yine arayıp birkaç gün erteleyeceğim randevuyu. Tek sokak mek sokak, 15 metre yüz metre fark etmiyor sonuçta biz hala arabayı çıkaramıyoruz. Kargo, çarşı marşı işleri yürüyerek, minibüsle falan hallolur da, dişçi yürüyemeyeceğim kadar uzak ve minibüsle - otobüsle gidemeyeceğim kadar ters. Geçen haftalarda randevum hep ertelensin istiyordum ama şimdi bir an önce yapılsın bitsin, artık şu "dişçiye gideceğim, implant yapılacak" psikolojisinden kurtulayım diyorum ama bir türlü gidemiyorum!
Yine görüşmek üzere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder