Bugün çetik örmeyi öğrenmek istediğimi hatırladım ve öğrenmek için hiç bir çaba göstermediğimi fark ettim. Tığla mı, şişle mi örülür, onu bile bilmiyorum. Halbuki anneannem çok güzel örerdi ve annem de biliyor örmeyi. Bende bir kopukluk olmuş arada. Yine de geç değil bence. Annemle kararlaştırdık, bu hafta sonu çetik örme dersi başlangıcı yapacağız:O). Amacım dünya birincisi olmak değil ne de olsa, ayağa giyilebilecek basit bir şey yapabilirsem, şimdilik yeterli bence... Kararlıyım, gerçekleştirmek istediğim şeyler için en azından çaba göstereceğim, yapmaya çalışacağım. Yavaş yavaş olacak belki ama ertelemelere son artık!
Zamanımı her yönden daha etkin kullanmaya çalışıyorum. Bunun kırk yaşla mı ilgisi var, kayıplar - hastalıklar mı etkiledi beni, bilmiyorum. Hangisi olursa olsun, bence olumlu bir değişim bu. Belki ikisinin de katkısı, bir de artık biraz daha hayatımın düzene girmesi... Doğru zaman şimdiymiş belki de, daha önce bir şeyler eksikti ve ancak tamamlandı. Bunun üzerine çok düşünüyorum son zamanlarda. Harekete geçmek için bir şeyleri yaşamış olmam gerekiyorsa önceki yarım kalan fikirlerim - denemelerim için hayıflanmak yanlış. Geç olsun güç olmasın derler ya, benim için bu geçerli galiba.
Yine görüşmek üzere....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder